pazar ertesi*

İnsanların miskinlikleri yüzünden okunuyordu bu sabah. Gazete manşetleri bile günü ele verir cinsten yer almış olması gerektiği yerlerde. Sokaklar hafta sonunundaki terkedilişin izlerini atamamış üzerinden.

Geç kalan otobüsler, trenler, dolmuşlar..

Evet evet! hiç bir şey bugün olması gerektiği gibi değildi. Ne kapıya sıkıştırılan gazetelerin duruş şekli, ne de sokaklardaki boş pet şişeleri, sigara izmaritleri, kağıtlar neler neler…

Bugüne özel “akşam olsa da eve gitsek” iç sesleri duyar gibiyim. Oysa daha güne yeni başlamıştık! Ki bu sıkıntı eve gidince  yerini “-bugün de televizyonda bir şey yok” dış seslere bırakıyordu.

Kısaca kimsenin işi ile ya da çevresi ile bir sorunu yoktu, sorun bugünün diğer günlerden farklı olduğunu düşünmekti. Sorun aslında, alışamadığımız pazartesi gününün diğer günlerden hiç bir farkı olmamasının  gerçeği ile yüzleşemememizdi.

Biliyorum moraliniz bozulacak ama; bugün pazartesi …